adorator — ADORATÓR, OÁRE, adoratori, oare, s.m. şi f. Persoană care adoră pe cineva sau ceva. – Din fr. adorateur, lat. adorator. Trimis de ana zecheru, 12.08.2002. Sursa: DEX 98 ADORATÓR s. (înv.) slăvitor, suspinător. (În jurul ei roiau adoratorii.)… … Dicționar Român
adòrātor — m (adòrātorica ž) onaj koji javno hvali i iznosi najbolja svojstva koga ili čega, onaj koji jako i neumjereno hvali koga ili što; hvalitelj … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
adorator — adòrātor m DEFINICIJA onaj koji javno hvali i iznosi najbolja svojstva koga ili čega, onaj koji jako i neumjereno hvali koga ili što; hvalitelj ETIMOLOGIJA vidi adoracija … Hrvatski jezični portal
adorator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. adoratororze; lm M. adoratororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna zabiegający o względy kobiety; konkurent; wielbiciel {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Adorator, S. (2) — 2S. Adorator, M. (14. Nov.) Der hl. Adorator war Martyrer in Limoges (Lemovicis) in Frankreich. Sonst ist uns von ihm nichts Näheres bekannt. (El.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
adorator — m IV, DB. a, Ms. adoratororze; lm M. adoratororzy ( owie), DB. ów «mężczyzna ubiegający się o względy kobiety; wielbiciel» Adorator pięknych kobiet. Być czyimś adoratorem. Mieć wielu adoratorów … Słownik języka polskiego
adorateur — adorateur, trice [ adɔratɶr, tris ] n. • 1420; lat. ecclés. adorator 1 ♦ Personne qui adore, rend un culte à (une divinité). Les Incas, adorateurs du Soleil. 2 ♦ Amoureux empressé. « Volage adorateur de mille objets divers » (Racine). ● adorateur … Encyclopédie Universelle
amorez — AMORÉZ, amorezi, s.m. (fam.) Adorator, îndrăgostit, iubit2 (2). ♢ Prim amorez = actor care interpretează pe scenă rolul tânărului îndrăgostit. – Din amoreză. Trimis de cata, 18.01.2004. Sursa: DEX 98 AMORÉZ s. v. amant, concubin, iubit, prieten … Dicționar Român
demonolatru — DEMONOLÁTRU, demonolatri, adj., s.m. (Care este) adorator al demonilor. – Din fr. démonolâtre. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 demonolátru adj. m., s. m. (sil. tru), pl. demonolátri; f … Dicționar Român
ofiolatru — OFIOLÁTRU, Ă, ofiolatri, e, s.m. şi f. Adorator al şerpilor. [pr.: fi o ] – Din fr. ophiolâtre. Trimis de cata, 06.12.2001. Sursa: DEX 98 ofiolátru s. m. (sil. fi o , tru), art. ofiolátrul; pl. ofiolátri … Dicționar Român